Przejdź do głównej zawartości

Recenzja: "Daleko-Blisko" - Barbara Garczyńska

Premiera: 8.10.2018

"Ciekawe: czy Maja ogląda "Grę o tron"? Może czytała książkę? Śledzić serial, który uwielbia połowa świata, to wcale nie wyczyn, nieliczni jednak sięgają po literacką jej wersję. Może ona należy do tej mniejszości?” Nie wiedział, skąd mu to przyszło do głowy. Nieznajoma z wypadku wciąż wracała w jego myślach, choć minęło już kilka dni od tego traumatycznego doświadczenia i widoku poskręcanej, zakrwawionej dziewczyny na chodniku oraz niedającego się uspokoić psa. Właściwie ta dziewczyna w pewien sposób wypierała wspomnienia o byłej. Kiedy tylko pojawiała się nieprzyjemna wizja kobiety z przeszłości, za wszelką cenę starał się skierować myśli na coś innego, przyjemnego i… jak królik z kapelusza za każdym razem niespodziewanie pojawiała się Maja." - fragment powieści.

"Daleko-Blisko" to debiutancka powieść Barbary Garczyńskiej, która w przyjemnej dla oka obwolucie serwuje czytelnikom powieść obyczajową osnutą wokół zwyczajnego życia zwyczajnych ludzi, mieszkańców Poznania. Mamy tu pełen przekrój międzypokoleniowy, od sympatycznej studentki pedagogiki Mai, przez trzydziestolatków Iwonę, Bożenę i Janusza, po zażywną staruszkę Honoratę. Jak się okazuje w trakcie lektury cały ten pięciokąt postaci jest ze sobą mocno powiązany za sprawą nieprzewidzianych wypadków. Poznając kolejnych bohaterów - a jest to możliwe dzięki przeplatanej narracji trzecioosobowej, poświęconej każdej z postaci z osobna - śledzimy wyimek z ich codzienności oplecionej wokół wychowywania dzieci, pracy zawodowej, wchodzenia w dorosłe życie czy też jesieni życia.


Do lektury tej powieści zasiadłam z pewnym niepokojem, ponieważ po pierwsze, powieści obyczajowe pozbawione wątków sensacyjnych czy psychologicznych zajmują dalsze lokaty na mojej czytelniczej liście, a po drugie, literackie debiuty bywają obarczone problemami wynikającymi z pisarskiego niedoświadczenia, co przejawia się na przykład w nadużywaniu pewnych sformułowań czy też w stylistycznych niedociągnięciach. I mimo tego, że kolejne rozdziały "Daleko-Blisko" czytało mi się bardzo sprawnie, bo zainteresowały mnie perypetie bohaterów i powiązania między nimi (odnosi się to zwłaszcza do Janusza i Mai), to przyjemność z lektury odbierała mi zbyt duża ilość pytań retorycznych, którymi wypełnione były monologi wewnętrzne bohaterów. Lekko również przytłoczyła mnie liczba epitetów "matka Polka", za którymi osobiście nie przepadam, ponieważ wywołują pejoratywne skojarzenia z macierzyństwem jako nieustającym pasmem wyrzeczeń. A że każdą, zwłaszcza tę bliską realnemu życiu, książkę możemy filtrować przez sito własnych doświadczeń, to nic w tym dziwnego, że mój wewnętrzny radar wszczyna w niektórych momentach alarm ;)

Abstrahując od wyżej wspomnianych mankamentów, Basia Garczyńska stworzyła zgrabnie zazębiającą się układankę relacji międzyludzkich, która zostawia odbiorcę z pytaniem "a co dalej?" z uwagi na fakt, że zakończenie powieści nie przynosi na nie jasnej odpowiedzi. Może za jakiś czas nadarzy się okazja powrotu w poznańskie rejony i możliwość podejrzenia, jak potoczyły się dalsze losy ludzi, którzy borykają się z problemami, jakie znamy z autopsji bądź z bliskiego otoczenia? Czas pokaże.

Bardzo dziękuję autorce za zaufanie i za chęć podzielenia się ze mną przedpremierowo swoją pracą oraz gratuluję odwagi w dzieleniu się ze światem - za sprawą wykreowanych postaci - swoimi przemyśleniami, obawami i radościami.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Akcja #CzytajLegalnieiPozwólLegalnieCzytaćInnym

Drodzy Zaczytani! Aktywnie działam w social mediach związanych z czytaniem i promocją czytelnictwa. Na swoim Instagramie  @domiczytapl  dzielę się z Wami wrażeniami z lektur, polecam książki, pokazuję wycinek swojego prywatnego życia, a także poruszam ważne według mnie kwestie dotyczące literackiego (ale nie tylko ;)) świata. I tak się wczoraj złożyło, że post jednej z moich ulubionych pisarek uruchomił we mnie organiczną potrzebę zaapelowania do wszystkich, którzy czytają i/lub udostępniają nielegalne ebooki czy PDFy książek, a także audiobooki. Niech ten wpis stanowi swoistą bazę wiedzy o możliwościach legalnego czytania, bo w dobie powszechnego dostępu do Internetu, smartfonów i komputerów naprawdę nie trzeba zniżać się do kradzieży cudzej własności intelektualnej, a tym jest udostępnianie w różnych internetowych miejscach plików z książkami elektronicznymi czy dokumentami dźwiękowymi bez zgody autora. Zachowania noszące znamiona przestępstwa należy bezwzględnie ...

Domi czyta i pisze niczym Jaskier

 16 grudnia 2021 roku Geralt z Rivii - bohater serii "Wiedźmin" stworzonej przez Andrzeja Sapkowskiego - obchodził 35 urodziny. Bo to właśnie 16 grudnia 1986 roku na łamach czasopisma "Fantastyka" ukazało się pierwsze opowiadanie z wiedźminem w roli głównej. Aby uczcić ten jubileusz, a także uświetnić premierę drugiego sezonu serialu "Wiedźmin" na Netflix, między innymi portal lubimyczytać.pl zorganizował konkurs, w którym do wygrania był specjalny numer miesięcznika "Nowa fantastyka", w całości poświęcony poświęcony wiedźmińskim sprawom. Konkurs polegał na wcieleniu się w rolę barda Jaskra i stworzeniu pieśni o wiedźminie. I tak się składa, że w tym przedsięwzięciu wzięłam udział i napisałam co następuje: Wiedźminie nasz, o Wiedźminie nasz Mieczem swym kikimory i ghule strasz Zobacz tam za rogiem Płonie Sodden A ty masz tę moc By w ciemną noc Odegnać przeznaczenia ogień. Śpiewajmy więc, na Geralta cześć By zawsze był w pobliżu Zawalczy...

Recenzja: "Wrony" - Petra Dvorakova w tłumaczeniu Mirka Śmigielskiego

 Premiera: 23.11.2020 "- To jak? Co zrobisz z Baśką? - Sama to z nią załatw - zbywa mnie. - Ja? Znowu ja! Dlaczego ciągle wszystko muszę załatwiać ja?! A ty sobie tu siądziesz i nie masz żadnych problemów. - K...wa, nie wkurzaj mnie - krzyczy na mnie, jakbym to ja zrobiła coś złego. A przecież chcę tylko, żeby on też trochę wychowywał tę dziewczynę. - To załatw to z Bachą! - upieram się przy swoim i ciskam morką ścierkę do naczyń na blat. Wacław wybiega z kuchni. Słyszę, jak leci do łazienki. Otwiera drzwi. Bacha znów podstawiła za nie kosz na pranie. Potem rozlega się już tylko straszny krzyk" - fragment powieści. Żadne dziecko nie powinno bać się swojego rodzica. Żadne! Patrzyć na rodzica oczami pełnymi bezbrzeżnego strachu, a co gorsza poczucia winy, że znowu zawiodło, że znowu nie słuchało. Że znowu po prostu było… dzieckiem. Główna bohaterka „Wron” Basia to mały kolorowy ptaszek, obdarzony talentem malarskim, który nie ma najmniejszych problemów z nauką, ale jednocześnie...