Premiera: 3.04.2019
"Gambit" to mistrzowska kombinacja literacko-historyczno-szpiegowska! Wybornie zaciera się w tej książce granica między fikcją literacką, a rzeczywistymi wydarzeniami. Toż to prawdziwy rarytas dla fanów autora, ale i dla tych, którzy jeszcze z jego twórczością nie mieli styczności, ale lubują się w wysmakowanej literaturze popularnej, niepozbawionej wartości merytorycznej. Bo w trakcie lektury w człowieku aż buzują pytania o to, czy na przykład legendarne roponośne złoże na Podkarpaciu istniało naprawdę, albo też jak potoczyły się losy żołnierzy Polskiego Państwa Podziemnego. A to tylko czubek góry lodowej składającej się z fascynujących faktów historycznych, ubranych przez autora z niesamowitą swadą w kamuflaż agentów wywiadu.
"Mój gambit się dokonał, pomyślała. Poświęciłam swoje dotychczasowe życie i dobre imię tam, w Polsce. Teraz dla mojej ojczyzny jestem wrogiem. Kto wie, może już z zaocznym wyrokiem śmierci za zdradę." - fragment powieści.
Dzięki super-bohaterce Wandzie Kuryło mogłam zanurzyć się w rozgrywki wojenne, a następnie wraz z nią realizować misje po obu stronach żelaznej kurtyny. To jej osoba stanowi główną oś wydarzeń i do samego końca trzyma w niepewności - wraz z nią zastanawiamy się bowiem, kto w tej całej historycznej zawierusze czasów wojennych i powojennych jest sprzymierzeńcem, a kto zdrajcą. Wanda z żelazną konsekwencją chce wystawić rachunek tym, którzy sprzedali Polskę najpierw Hitlerowi, a potem Stalinowi, a umożliwia jej to szeroka kooperacja ze służbami wywiadowczymi Wolnego Świata.
Smaczku całej powieści dodaje fakt, że Siembieda ulokował ją w miejscach, które są mi osobiście doskonale znane: Jasło, Krosno, Bytom czy Opole. Ech... tą książką zrobił mi autor niesamowitą przyjemność, ale samym zakończeniem złamał serce! Co ważne, posłowie jest bardzo istotnym elementem książki i aż świerzbią ręce, żeby udać się na pewien cmentarz... A życie to przeciwnik, którego czasem trudno ograć i niczym w szachach właściwie przewidzieć jego ruch. Oby nam - współcześnie żyjącym - nie było dane zaznać wojennej grozy i konieczności największego poświęcenia, niekoniecznie zwieńczonego wygraną.
I tak tytułem podsumowania powiem: był już "Most szpiegów", a teraz czas na "Gambit", którego ekranizacja z pewnością zrobiłaby furorę! Tymczasem, niech najnowsza powieść Siembiedy pnie się w rankingach na najlepszą powieść 2019. U mnie zajmuje jak na razie miejsce pierwsze.
Panie Macieju, jest Pan moim idolem, jeśli chodzi o powieści inspirowane prawdziwymi wydarzeniami. Czapki z głów! Dziękuję i czekam na kolejny akt Pańskich opowieści inspirowanych historią.
"Siedząc na łóżku, przypomniała sobie, jak wuj Kuryło uczył ją gry w szachy. Jej celem jest wygranie partii, tłumaczył. Czasami, żeby ten cel osiągnąć i zdobyć lepszą pozycję na planszy, z rozmysłem poświęca się pionki, a nawet figury. Kiedyś pojmiesz sens tego manewru. Nazywa się gambit". - fragment powieści.
Ależ to była pyszna lektura! Taka, która każe pochłaniać stronę za stroną i wtapiać się w każde zdanie, a nawet słowo. Maciej Siembieda po raz trzeci (po "444" oraz "Miejscu i imieniu") zachwyca mnie elegancją swoje pióra, nietuzinkowymi wydarzeniami historycznymi, będącymi kanwą całej opowieści, a także bohaterami z krwi i kości, których fikcyjne jestestwo jest paradoksalnie równie realne co obecność postaci istniejących naprawdę.
Ależ to była pyszna lektura! Taka, która każe pochłaniać stronę za stroną i wtapiać się w każde zdanie, a nawet słowo. Maciej Siembieda po raz trzeci (po "444" oraz "Miejscu i imieniu") zachwyca mnie elegancją swoje pióra, nietuzinkowymi wydarzeniami historycznymi, będącymi kanwą całej opowieści, a także bohaterami z krwi i kości, których fikcyjne jestestwo jest paradoksalnie równie realne co obecność postaci istniejących naprawdę.
"Gambit" to mistrzowska kombinacja literacko-historyczno-szpiegowska! Wybornie zaciera się w tej książce granica między fikcją literacką, a rzeczywistymi wydarzeniami. Toż to prawdziwy rarytas dla fanów autora, ale i dla tych, którzy jeszcze z jego twórczością nie mieli styczności, ale lubują się w wysmakowanej literaturze popularnej, niepozbawionej wartości merytorycznej. Bo w trakcie lektury w człowieku aż buzują pytania o to, czy na przykład legendarne roponośne złoże na Podkarpaciu istniało naprawdę, albo też jak potoczyły się losy żołnierzy Polskiego Państwa Podziemnego. A to tylko czubek góry lodowej składającej się z fascynujących faktów historycznych, ubranych przez autora z niesamowitą swadą w kamuflaż agentów wywiadu.
"Mój gambit się dokonał, pomyślała. Poświęciłam swoje dotychczasowe życie i dobre imię tam, w Polsce. Teraz dla mojej ojczyzny jestem wrogiem. Kto wie, może już z zaocznym wyrokiem śmierci za zdradę." - fragment powieści.
Dzięki super-bohaterce Wandzie Kuryło mogłam zanurzyć się w rozgrywki wojenne, a następnie wraz z nią realizować misje po obu stronach żelaznej kurtyny. To jej osoba stanowi główną oś wydarzeń i do samego końca trzyma w niepewności - wraz z nią zastanawiamy się bowiem, kto w tej całej historycznej zawierusze czasów wojennych i powojennych jest sprzymierzeńcem, a kto zdrajcą. Wanda z żelazną konsekwencją chce wystawić rachunek tym, którzy sprzedali Polskę najpierw Hitlerowi, a potem Stalinowi, a umożliwia jej to szeroka kooperacja ze służbami wywiadowczymi Wolnego Świata.
Smaczku całej powieści dodaje fakt, że Siembieda ulokował ją w miejscach, które są mi osobiście doskonale znane: Jasło, Krosno, Bytom czy Opole. Ech... tą książką zrobił mi autor niesamowitą przyjemność, ale samym zakończeniem złamał serce! Co ważne, posłowie jest bardzo istotnym elementem książki i aż świerzbią ręce, żeby udać się na pewien cmentarz... A życie to przeciwnik, którego czasem trudno ograć i niczym w szachach właściwie przewidzieć jego ruch. Oby nam - współcześnie żyjącym - nie było dane zaznać wojennej grozy i konieczności największego poświęcenia, niekoniecznie zwieńczonego wygraną.
I tak tytułem podsumowania powiem: był już "Most szpiegów", a teraz czas na "Gambit", którego ekranizacja z pewnością zrobiłaby furorę! Tymczasem, niech najnowsza powieść Siembiedy pnie się w rankingach na najlepszą powieść 2019. U mnie zajmuje jak na razie miejsce pierwsze.
Panie Macieju, jest Pan moim idolem, jeśli chodzi o powieści inspirowane prawdziwymi wydarzeniami. Czapki z głów! Dziękuję i czekam na kolejny akt Pańskich opowieści inspirowanych historią.
Elegancja to doskonałe słowo, które określa pióro Macieja Siembiedy, a "Gambit" jest literackim dziełem. Niezwykle wciąga, pasjonuje od początku do końca i zawiera to coś, co sprawia, że chce się przewracać kolejne strony. Gorąco polecamy wraz z Tobą!
OdpowiedzUsuńNiech w świat idzie szeroko wieść o tym doskonałym tytule!
Usuń